Ιατρικά Τμήματα
Ουρολογία – Ουρογυναικολογία
Εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον κόσμο αντιμετωπίζουν προβλήματα ακράτειας ούρων ή χαλάρωσης του κόλπου. Ένας σημαντικός αριθμός από αυτές θα υποβληθεί σε χειρουργική αποκατάσταση κάποια στιγμή της ζωής τους.
To Τμήμα
Το Τμήμα Ουρολογίας – Ουρογυναικολογίας του ΜΗΤΕΡΑ, ανταποκρινόμενο στις απαιτήσεις της σύγχρονης γυναίκας, σκοπό έχει την ανεύρεση και αντιμετώπιση των διαταραχών αυτών που εντοπίζονται στη γυναικεία πύελο (λεκάνη). Το εν λόγω Τμήμα με απόλυτα εξειδικευμένο ιατρικό προσωπικό καθώς και μηχάνημα ουροδυναμικού ελέγχου τελευταίας τεχνολογίας προσφέρει ακριβή διάγνωση στο εκάστοτε περιστατικό.
Γυναικεία Ακράτεια
Τι είναι;
Είναι η κατάσταση εκείνη κατά την οποία παρατηρείται ακούσια απώλεια ούρων δηλαδή απώλεια που συμβαίνει παρά τη θέληση της γυναίκας.
Ποιες μορφές έχει;
Οι δύο πιο συχνές μορφές ακράτειας είναι:
- Ακράτεια από προσπάθεια. Είναι η απώλεια ούρων που μπορεί να συμβεί κατά την αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης από σήκωμα βάρους, βήχα, πτέρνισμα, κ.ά. Αποτελεί τη συχνότερη μορφή.
- Ακράτεια επιτακτικού τύπου. Στο είδος αυτό παρατηρείται απώλεια ούρων μετά από αιφνίδια και έντονη ανάγκη για ούρηση (π.χ. πριν η γυναίκα προλάβει να πάει στην τουαλέτα).
- Ακράτεια μεικτού τύπου, δηλαδή εμφάνιση απώλειας ούρων σε κατάσταση στρες (βήχα , πταρμό , άρση βάρους κλπ ) και σε επείγουσα ούρηση .
Από τι προκαλείται;
Μερικοί από τους πιο σημαντικούς παράγοντες που μπορεί να ευθύνονται για τη δημιουργία ακράτειας είναι:
- Εγκυμοσύνη.
- Δύσκολος ή παρατεταμένος τοκετός.
- Εμμηνόπαυση.
- Χρόνια αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης λόγω παχυσαρκίας, δυσκοιλιότητας ή βρογχικού άσθματος, άρση βάρους , περπάτημα κλπ
- Προηγούμενες επεμβάσεις στην περιοχή της πυέλου και κληρονομική προδιάθεση.
Πώς γίνεται η διάγνωση;
Η διάγνωση γίνεται με την περιγραφή των συμπτωμάτων στον ειδικό, τη γυναικολογική εξέταση και τον ουροδυναμικό έλεγχο. Ο τελευταίος μας δίνει χρήσιμες πληροφορίες για το είδος και το βαθμό του προβλήματος και είναι από τα πιο βασικά όπλα στην επιλογή της καταλληλότερης θεραπείας.
Ποια η θεραπεία;
Η θεραπεία ποικίλει ανάλογα με τη μορφή και τη βαρύτητα της ακράτειας. Μπορεί να είναι συντηρητική (φαρμακευτική, ασκήσεις πυελικών μυών, εκπαίδευση κύστης, βιοανάδραση) ή χειρουργική με την εφαρμογή ολιγόλεπτων σύγχρονων επεμβάσεων αποκατάστασης.
Κολπική Χαλάρωση
Τι είναι;
Είναι η κατάσταση κατά την οποία κάποιο από τα ενδοπυελικά όργανα όπως η κύστη, το ορθό, ή η μήτρα, προεξέχει από τον κόλπο. Ανάλογα με το όργανο που προβάλλει από το χαλαρό τοίχωμα του κόλπου μπορεί να δημιουργείται κυστεοκήλη, ορθοκήλη, πρόπτωση μήτρας ή συνδυασμός τους.
Τι προκαλεί χαλάρωση του κόλπου;
Παράγοντες προδιάθεσης της κολπικής χαλάρωσης είναι:
- Προηγηθέντες τοκετοί.
- Δύσκολες μαιευτικές επεμβάσεις.
- Εμμηνόπαυση
- Χρόνια αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης λόγω παχυσαρκίας, δυσκοιλιότητας ή βρογχικού άσθματος, χειρονακτικές εργασίες (βαριές)
- Προηγούμενες χειρουργικές επεμβάσεις.
- Κληρονομική προδιάθεση.
Ποια είναι τα συμπτώματα;
Οι περισσότερες γυναίκες μπορεί να παραπονούνται για:
- Αίσθημα πίεσης ή βάρους χαμηλά στην κοιλιά, .
- Χρόνιο πυελικό άλγος.
- Αίσθημα ξένου σώματος στον κόλπο.
- Διαταραχές στη σεξουαλική λειτουργία όπως επώδυνη σεξουαλική επαφή.
- Διαταραχές του κατώτερου ουροποιητικού όπως απώλεια ούρων και δυσκολίες ούρησης, ουρολοιμώξεις.
- Διαταραχές του γαστρεντερικού, όπως δυσκοιλιότητα.
Πώς γίνεται η διάγνωση;
Με τη λήψη του ιστορικού γίνεται καταγραφή των συμπτωμάτων και ανίχνευση των παραγόντων που προδιαθέτουν στη συγκεκριμένη κατάσταση. Η γυναικολογική εξέταση καθορίζει το είδος και το βαθμό της κολπικής χαλάρωσης. Ο ουροδυναμικός έλεγχος ανιχνεύει λανθάνουσες περιπτώσεις από το κατώτερο ουροποιητικό (π.χ. ακράτεια ούρων) και μας δίνει χρήσιμες πληροφορίες για τον καθορισμό του θεραπευτικού πλάνου.
Ποια είναι η θεραπεία;
Η θεραπεία είναι κυρίως χειρουργική. Σύγχρονες, ελάχιστα επεμβατικές μέθοδοι, μιας ημέρας νοσηλεία (one day clinic), έχουν ευρεία πλέον εφαρμογή, ή το πολύ 1 με 2 ημέρες στην κλινική ανάλογα με την βαρύτητα της κατάστασης. Ανάλογα με την περίπτωση θα επιλεγεί η ενδεδειγμένη επανορθωτική επέμβαση για την αποκατάσταση της ανατομίας και της λειτουργικότητας της περιοχής.