Ακοή: Πρώιμη ανίχνευση της παιδικής βαρηκοΐας
Γράφει ο
Πέτρος Βλασταράκος, MD, MSc, PhD, IDO-HNS (Eng)
Υπεύθυνος Εξωτερικών Ιατρείων & Μονάδας Ενδοσκοπήσεων – Οισοφαγοσκοπήσεων ΩΡΛ Κλινική ΜΗΤΕΡΑ
Η ανάπτυξη ομιλίας είναι γνωστό ότι παίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητας και της κοινωνικοποίησής του παιδιού. Για να αναπτύξει όμως ένα παιδί προφορικό λόγο απαραίτητη προϋπόθεση είναι να ακούει.
Η βαρηκοΐα αντιλήψεως δεν είναι, δυστυχώς, σπάνια πάθηση. Η επίπτωσή της κυμαίνεται από 0,9-1,7/100.000 νεογνά. Στη χώρα μας, με τις 100.000 γεννήσεις περίπου ετησίως, αναλογούν 100 νεογνά με σοβαρού βαθμού αμφοτερόπλευρη βαρηκοΐα αντιλήψεως και ένας μεγαλύτερος αριθμός νεογνών με μικρότερου βαθμού βαρηκοΐα.
Η σύγχρονη επιστημονική κοινότητα συνιστά πλέον τον έλεγχο της ακοής σε όλα τα νεογνά, πριν ακόμα εξέλθουν από το Μαιευτήριο και οπωσδήποτε πριν την ηλικία των 3 μηνών. Ο βασικός στόχος είναι να γίνει μέχρι τον 3ο μήνα η ανίχνευση του προβλήματος, αν υπάρχει, ώστε μέχρι τον 6ο μήνα να έχει ολοκληρωθεί ο απαραίτητος διαγνωστικός έλεγχος και το βρέφος να ωφεληθεί από την έγκαιρη έναρξη του προγράμματος αποκατάστασης.
Οι Ωτοακουστικές Εκπομπές αποτέλεσαν μία από τις πιο σημαντικές εξελίξεις στον τομέα της Ακοολογίας και κατέστησαν δυνατή την εφαρμογή προγραμμάτων μαζικού ελέγχου (screening tests) νεογνών για την πρώιμη ανίχνευση της παιδικής βαρηκοΐας.
Στο ΜΗΤΕΡΑ ο έλεγχος της ακοής των νεογνών με Ωτοακουστικές Εκπομπές γίνεται από τις αρχές του 1998 και είναι το πρώτο Ιδιωτικό Μαιευτήριο, που εφάρμοσε τον έλεγχο στον Ελληνικό χώρο. Αργότερα το πρόγραμμα αυτό υιοθετήθηκε και από άλλα Μαιευτήρια, τόσο του Δημοσίου, όσο και του Ιδιωτικού τομέα. Η εξέταση γίνεται το 2ο-3ο 24ωρο της ζωής του νεογνού.
Πολλές φορές παιδιά προσχολικής ηλικίας παρουσιάζουν παροδική απώλεια της ακοή. Αυτό συνηθέστατα οφείλεται σε εκκριτική ωτίτιδα, δηλαδή σε παραμονή υγρού στην κοιλότητα του τυμπάνου, απουσία πυρετού και ωταλγίας.
Η κλινική εξέταση και το τυμπανόγραμμα βοηθούν στη διάγνωση και παρακολούθηση του παιδιού με εκκριτική ωτίτιδα, ενώ η παραμονή του υγρού στην κοιλότητα του τυμπάνου για περισσότερο από 3 μήνες αποτελεί συνήθως ένδειξη για περαιτέρω αντιμετώπιση.
Μάρτιος, 2017